Modanın Çirkin Tarafını Açığa Çıkarmak: Milano Soruşturması Lüks Ürün Üretimindeki Emek Sorunlarını Açığa Çıkarıyor

Milano'nun moda endüstrisinin göz kamaştırıcı itibarını zedeleme tehdidinde bulunan şok edici bir ifşaatta, İtalyan yetkililer, lüks çantalar ve deri ürünlerin üretiminde işçilerin yaygın bir şekilde sömürüldüğünü ortaya çıkardı. Milano savcılarının öncülük ettiği soruşturma, lüks markaların yansıttığı gösterişli imaj ile tedarik zincirlerinde çalışanların karşı karşıya kaldığı acımasız gerçekler arasındaki çarpıcı tezatı gözler önüne serdi.

Soruşturma, Dior ve Armani dahil olmak üzere birkaç prestijli moda evini etik olmayan işçi uygulamaları ağında suçladı. Wall Street Journal'ın bildirdiğine göre, soruşturma sırasında incelenen belgeler, üretim maliyetleri ile perakende fiyatları arasında rahatsız edici bir uçurum olduğunu ortaya koyuyor. Özellikle korkunç bir örnekte, Dior'un mağazalarda inanılmaz bir 2.600 € (2.780 $) değerinde bir çantayı birleştirmek için bir tedarikçiye yalnızca 53 € (57 $) ödediği bildirildi.

Benzer şekilde, tedarikçilerden 93 € (100 $) karşılığında satın alınan ve şirkete 250 € (268 $) karşılığında yeniden satılan Armani çantalar, perakende pazarında nihayetinde yaklaşık 1.800 € (1.926 $) getiriyor. Bu rakamların, markalar tarafından ayrı ayrı ele alınan ham madde, tasarım, dağıtım veya pazarlama maliyetlerini hesaba katmadığını belirtmekte fayda var.

Soruşturma, lüks sektörünün tedarik zinciri yönetimine sert bir şekilde ışık tuttu ve mahkeme kararları moda evlerini yetersiz denetim nedeniyle eleştirdi. Markaların kendileri suçlanmasa da, birkaç bağımsız tedarikçi işçi sömürüsü ve belgesiz işçi çalıştırma nedeniyle yasal sonuçlarla karşı karşıya kalabilir.

İtalyan polisinin Mart ve Nisan aylarında gerçekleştirdiği baskınlar birçok atölyede korkunç koşulları ortaya çıkardı. Çoğunlukla Çinli göçmenlerden oluşan işçiler, standart altı hijyen ve sağlık koşullarına maruz kaldılar. Güvenliğe karşı ürkütücü bir umursamazlıkla, üretkenlik işçi refahından daha öncelikli tutuldu ve çıktıyı artırmak için makinelerdeki güvenlik cihazları sıklıkla çıkarıldı.

Soruşturma, birçoğu atölyelerde yaşayan, yiyen ve uyuyan bu işçiler için hayatın kasvetli bir resmini çizdi. Yorucu programları şafaktan akşam geç saatlere kadar, hafta sonları ve tatiller dahil, sektörün toplu pazarlıkla belirlenen asgari ücretinin çok altında, saat başına 2-3 € (2-3 $) kadar düşük ücretlerle devam ediyordu.

Bu ifşa, çekicilikleri için çok önemli olduğuna inandıkları üretimi ana üslerine yakın sürdüren ve üretimi tedarikçilere dış kaynak olarak veren lüks markaların karşılaştığı zorlukları vurguluyor. Danışmanlık firması Bain'e göre dünya lüks giyim ve deri ürünleri üretiminin %50 ila %55'inden sorumlu olan İtalya, bu etik ikilemin merkezinde yer alıyor.

Bu bulgulara yanıt olarak Dior, Armani ve Alviero Martini, genellikle organize suç tarafından sızılmış şirketlere ayrılmış yasal bir tedbir olan mahkeme yönetimi altına alındı. Özel komisyon üyeleri artık operasyonları denetleyecek ve şirketlerin bu sorunları ele alma çabaları hakkında mahkemeye rapor verecek.

Milano mahkeme sistemi başkanı Fabio Roia, markaların tüm tedarik zincirlerinin sorumluluğunu üstlenmesinin zorunluluğunu vurguladı. Roia, moda markaları için tedarikçi denetimini güçlendirmek üzere bir program geliştirmek üzere çalışırken, "İşçilerin sömürülmesine yol açan bu sistemi durdurmanın tek yolu bu," dedi.

Bu soruşturma, son lüks patlamasını körükleyen tüketicilere duraklama fırsatı verebilir. Lüks ürünlerin üretiminde etik olmayan işçi uygulamalarının kullanıldığı iddiası, özellikle markalar fiyatları artırmaya devam ettikçe önemli bir caydırıcı olabilir.

Moda dünyası bu ifşaatlarla boğuşurken, sektör kritik bir kavşakla karşı karşıya. Şimdiki zorluk, lüksün cazibesini etik üretim uygulamalarıyla uzlaştırmak ve yüksek modanın parıltısının onu hayata geçirenlerin sömürülmesiyle lekelenmemesini sağlamaktır.